Seria “australijski bumerang”: wywiad z podróżniczką Ireną Owsińską

22 września 2020 | Wywiad

Australia ma w sobie coś przyciągającego. Coś, co sprawia, że trudno się z nią rozstać. Dlatego osoby, które ją odwiedziły często powracają tu jak bumerang. Stąd nazwa mojego bloga – “australijski bumerang” to dla mnie osoba, która powraca do Australii wielokrotnie, jak przyciągana magnesem. Czym jest to “coś”? Seria wywiadów na moim blogu ma na celu znalezienie odpowiedzi na to pytanie!

Pierwszą osobą, z którą rozmawiam jest Irena Owsińska, podróżniczka i blogerka, współautorka bloga Hooltaye w podróży. Irena od kilku lat regularnie odwiedza Australię i dziś dzieli się z nami swoimi wrażeniami ze swoich podróży. Zapraszamy!

– Pamiętasz swój pierwszy raz w Australii? Co Cię tu sprowadziło?

Irena: Swój pierwszy pobyt w Australii pamiętam bardzo dobrze z wielu powodów. Poleciałam tam do Marka, którego poznałam dwa lata wcześniej, na jednym z blogów podróżniczych. Śmiał skrytykować moje zdjęcia. Pisaliśmy, rozmawialiśmy na skype i zaprosił mnie do siebie po dwóch latach. Leciałam pełna obaw, czy mnie nie zakopie na pustyni. Ta pierwsza podróż to była jak z filmu s-f. Przyleciałam z Zurichu, gdzie pracowałam, do Polski, potem 12 godzin jechałam autobusem do Frankfurtu. Tam czekałam znowu 12 godzin na lot do Pekinu, w którym spędziłam 12 godzin na lotnisku, czekając na samolot do Melbourne. 12 godzin lotu i jednego nie wiedziałam, że nad miastem szaleje potężna wichura. Kiedy byliśmy niedaleko lotniska mój niepokój wzbudziło to, że jesteśmy bardzo wysoko i zaczynają się silne turbulencje. Lądowanie wyglądało, jakbyśmy spadali w dół. Turbulencje były potworne, dzieci płakały, niektórzy krzyczeli, chińskie stewardessy były dziwnie blade, a młody człowiek siedzący obok wbił dłoń w moje ramię. Naprawdę myślałam, że się rozbijemy. To było moje najgorsze lądowanie z wszystkich, jakie dotychczas miałam. Marek, który przyjechał po mnie z Adelaide też miał obawy, że samolot skierują na inne lotnisko. Z uwagi na pogodę i zamkniętą przez to główną drogę, musiał jechać do Melbourne niemal 300 kilometrowym objazdem.

Po odprawie i kontroli, jako ostatnia wyszłam z lotniska. Po tylu godzinach lotu nie czułam nawet zmęczenia. Zapakowaliśmy bagaże do samochodu i w drogę. Był 11 stycznia 2012, a ja w Australii. W Polsce zima, a tu pełnia lata.

Australia okazała się miejscem o jakim nawet nie marzyłam. Ogromne przestrzenie wprost nie do wyobrażenia, nieskażona przyroda, cudowna pogoda, wspaniale wino i jeszcze lepsze piwo, oraz niesamowicie życzliwi i pogodni ludzie. Słodkie koala wisiały na drzewach jak pączki, kangurki, strusie, dzikie konie… jednym słowem coś cudownego z czym się nie zetknęłam nigdy. Kraj zachwycający. Przez dwa miesiące zwiedzaliśmy Australię, ale mimo ponad dwudziestu tysięcy kilometrów, jakie pokonałam, był to tylko mały południowo – wschodni skrawek Australii od Adelaide po Gold Coast. To co zobaczyłam i czego doznałam w tym kraju zostanie we mnie na zawsze.

– Od czasu pierwszej wyprawy wracasz tu jak bumerang. Dlaczego? Co w Australii sprawia, że przylatujesz tu regularnie?

Irena: Oj tak, wracam jak bumerang. To piękny kraj, Czuje się tam bardzo dobrze. Cudowne krajobrazy, właściwie to jeden wielki ogród zoologiczno – przyrodniczy. Wszystko mnie zachwyca. W Australii oddycham, odpoczywam od mrowiska, jakim jest Europa. Czuję się tam szczęśliwa. Przylatuję do Marka, który mieszka w Adelaide na stałe, dzięki niemu poznaję najpiękniejsze miejsca w Australii. Nie te z wycieczkowych folderów, ale takie, gdzie brak turystów. Zawsze gdzieś wyjeżdżamy, zwiedzamy. Wiza turystyczna jest ważna tylko 3 miesiące, więc nie jest to dużo czasu, przynajmniej dla mnie. Zobaczyłam tyle wspaniałych miejsc i dziękuję losowi, że dał mi taką możliwość. Australia jest w moim sercu. Wyjeżdżam zawsze w czasie naszej zimy, nie lubię zimna i ponurych dni. Tam mogę nacieszyć się słońcem.

– Jakie jest Twoje ulubione miejsce w Australii? Które z odwiedzonych miejsc najbardziej zapadło Ci w pamięć?

Irena: Na to pytanie trudno mi odpowiedzieć. Marek mieszka w Adelaide, pięknym mieście, które różni się od Melbourne, czy Sydney. Dużo tu zieleni, parków. Miasto leży nad oceanem, ale przebiega przez nie pasmo górskie z fantastycznymi trasami turystycznymi. Można tam spotkać mnóstwo kangurów i koali w ich naturalnym środowisku. Piękne są okolice Adelaide, zwłaszcza Półwysep Fleurieu z Deep Creek Conservation Park, oraz słynne rejony winiarskie. Niesamowite miejsca to Flinders Ranges, Wilsons Promontory, Uluru i Kata Tjuta, Snowy Mountains, Great Ocean Road, Blue Mountains, Grampians. Mniej mnie mnie ciągnie do miast, ale zachwyciło mnie Sydney, Canberra, Surfers Paradise, Cairns, czy mała Kuranda i Cooktown. Mogłabym tak wymieniać i wymieniać.Byłam we wszystkich stanach, poza Australią Zachodnią, której nie znam i Tasmanią. Odległości są tutaj ogromne. Najbardziej zachwycił mnie stan Queensland i tam chciałabym wrócić najbardziej. To moje marzenie.

– Czy chciałabyś kiedyś zamieszkać tu na stałe?

Irena: Tak, bardzo, ale nie jest to możliwe.

– Jaką trasę poleciłabyś osobom planującym wakacje w Australii?

Irena: To ogromny kontynent, ze względu na odległości, jest to też bardzo drogi kraj. Wszystko zależy od pogody, stref klimatycznych, pór roku… trzeba to przestudiować przed przyjazdem. W jednym stanie jest sroga zima i zaspy, w drugim powodzie. Jednych interesują miasta, innych pustynie, a jeszcze inni chcą poleżeć na plaży. Tras można polecić i tysiąc, ale to zależy od finansów, pory roku, czasu. Australia to nie kraj na kilkudniową wycieczkę. Jeżeli ktoś będzie chciał dowiedzieć się coś bliższego, służę pomocą. Polecam nasz blog “Hooltaye w podróży“, gdzie publikujemy również relacje z naszych podróży po Australii.

Irenie serdecznie dziękuję za pięknie opisane wrażenia i obłędne zdjęcia z podróży po Australii a Was zachęcam do odwiedzenia bloga Hooltaye w podróży gdzie znajdziecie wspaniałe relacje i zachwycające fotografie z różnych zakątków świata!

Dziękuję Ci za odwiedziny na moim blogu. Mam nadzieję, że przydały Ci się informacje, które tu znalazłeś. Mój blog nie zawiera reklam i wszystkie treści na nim są darmowe. Jeśli chcesz mnie wesprzeć i postawić mi kawę do napisania kolejnego posta, możesz to zrobić tutaj. Dzięki!

Inne posty, które mogą Ci się spodobać:

Djilba – pierwsza wiosna

Pora Djilba (sierpień - wrzesień) to czas masowego pokazu żółto-kremowych kwiatów. Djilba to przejściowa pora roku, w której kilka bardzo zimnych i pogodnych dni łączy się z cieplejszymi, deszczowymi i wietrznymi oraz okazjonalnymi słonecznymi...

Seria “australijski bumerang”: wywiad z podróżniczką Ireną Owsińską

0 komentarzy

Wyślij komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Dziękuję!